8 Temmuz 2014 Salı

İlk Hisler

(Dikkat Ağır Platoniklik İçerir)

1. Gün 


Bugün yaşadım belki de bu duyguyu damarlarımda akan kanın hızlandığını kalbiminde buna bağlı olarak hızlı atmaktan durabileceğini hissettim. Bir et parçasına karşı duyulan his değildi bu. Bu, yürekte, ondan evvelse kaplte hissedilen bir şeydi. Bugün onu kütüphanede yine ders çalışırken gördüm. Öyle güzel dalmış ki saçlarının hafiften sallandığını bile fark etmiyor. Sanırım bu bendeki ilk kıpraşmalardı. İşte aşk buydu.  Hissettiklerini söylemek isteyipte söyleyememenin ezikliği ve burukluğunu yaşamaktır aşk. Düştüğünü bilsen bile yine de gülümsemektir aşk. Peki ama beni ona bağlayan neydi? Elbette yıllardır aradığım insan özelliklerine sahip olmasıydı ama bir şeyler farklıydı. İşte bu yapbozun en önemli parçasıydı. Bu parçayı bulduğumda kendimi tamamiyle keşfetmem mümkün olacaktır. Bunları düşünürken çantasını toplayarak çıktı kütüphaneden. Peşinden her ne kadar gitsem de izini belli bir süre sonra kaybettim. Umarım yarın yine aynı yerde olursun.


2. Gün


Acı veriyordu. Dünyada var olduğunu, onun nefesinin bile belki de kendi nefesine karıştığını bildiğin halde ayrı düşmek insana ne kadar çok ıstırap veriyordu. Ordaydın biliyordum vardın. Süzüyordu bir yerleri o güzel gözlerin. Beni fark etmiyorsun. Olsun benim seni görmem, izlemem hayallere dalmam bana yetiyordu. Beni fark etmen için her yolu deneyeceğim. Beni gör imkansızım.


3. Gün


Seni yine görmek güzeldi sevgilim. Beni fark etmen için yaptıklarıma gülüyorsundur eminim. Tıpkı bugün kütüphaneden çıkınca seni takip etmek için yolda biriyle çarpışıp yere düşmem gibi. Normalde başkası gülse hiç hoş davranmazdım ama sen gülünce her şey değişti. Senin gülüşünün nedeni olmak benim için en onurlu şeydi. Bu onuru bana yaşattığın için sana minnettarım sevgilim. Bunların hepsi senin içindi hepsi sana özeldi. Beni artık gördün, fark ettin. Artık imkan bulup konuşmak kaldı sadece En yakın zamanda kavuşacağız imkansızım.


4. Gün


Bugün tanışmamızın 4. Günü sevgilim. Seni yine aynı yerde görememenin ezikliği burukluğu durur içimde. O güzel saçlarını görememek günümün kötü geçmesine neden olan tek şey. Daha bir gün göremeyince bu acıyı yaşıyorsam kim bilir ilerde nasıl olacak? Yarın lütfen aynı yerde ol sevgilim. Nerdesin, ne yapıyorsun diye kim bilir kendime kaçıncı soruşum bu. Merak ediyorum seni. 


5. Gün



Bugün 5. gündeyiz. Seni yine aynı yerde bulamamak nasıl kahrediyor beni bilemezsin. Yokluğunda yok olmuş bir bedenim ve ruhum var sanki. Seni gördüğüm günler denize bakan evler gibiydim. Sen yoksun şimdi harabe terk edilmiş uçurumun kıyısındaki bir eve döndüm. Sensizliğe alışmak ne de zormuş


6.7.8.9.....∞ Gün


Ve seni yine aynı yerde göremedim. Senden ve olmayan sevginden vazgeçtim. Bana göre bu bir deneyimdi. İlk deneyimim. İlk açılamayışım. İlk hislerim. Bunlar kötü bir şey mi yoksa iyi bir şey mi bilmiyorum ama bana çok şey kattı diyebilirim. Istırap çekmek bile insana birçok şey kazandırıyor. Onu anladım. Kalbime kazıdığım bu aşkın yerine başka aşklar filizlendi. Daha mı mutluyum? Hayır, bilakis. Gözlerimizin bir kez daha karşılaşacağı günü bekliyorum. Ve o gün gelecek imkansızım.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder